Afgelopen zondagmiddag heeft KSV 4 een belangrijke overwinning geboekt. Na de overwinning op HMC’17 werd nu koploper Grol 14 op hun eigen hoofdveld aan de zegekar gebonden met 0-2. Doelpuntenmakers waren Stan en Jesse Gunnewick.
Normaal gesproken zouden we het in dit verslag hebben over de belevenissen van het het vierde op de zondagmorgen. Ware het niet dat deze week een tegenstander wachtte die zich te goed voelde voor het zetten van een wekker en daarom voor een aanvangstijd van half 2 had gekozen. KSV 4 was hier duidelijk niet over te spreken. Als we graag in de middag wilden voetballen, waren we immers wel gewoon bij het eerste gegaan. Omdat Barry het niet voor elkaar kreeg bij SV Grol om de wedstrijd te vervroegen moest de nummer 9 van de 7e klasse er toch aan geloven en werd er pas na de middag afgereisd naar Groenlo voor een uitwedstrijd tegen koploper Grol 14.
Deze tegenstander had het duidelijk hoog in de bol. Er was door deze piepjonge neosenioren al een youtubeserie opgezet met de titel: “onderweg naar het kampioenschap“. Aan ambitie en arrogantie bleek van te voren al weinig gebrek. Dat bleek ook toen de tegenstander een aantal mindere spelers een basisplek gunde omdat het “maar” KSV 4 was wat ze tegenover zich vonden. Het vierde stond er met 4 punten uit 5 duels ook niet goed voor, maar hier was duidelijk sprake van onderschatting. Hoewel Grol 14 een aantal technisch begaafde spelers kon opstellen, bleek het geen vuist te kunnen maken tegen het fysieke spel van de Vragenderse gasten. Grol kon de aanvallers niet bereiken omdat het voetballen onmogelijk werd gemaakt door de strakke mandekking van KSV. KSV loerde op snelle uitbraken via Stan Gunnewick en slim opgezette aanvallen via de sterk spelende Sander Schilderink. Tot ieders verbazing kwam koploper Grol 14 dan ook niet tot scoren gedurende de eerste helft. Sterker nog, het overwicht en de kansen waren vooral aan Vragenderse zijde.
Tijdens de rust was het dan ook vooral een kwestie van elkaar het geloof in een overwinning inpraten. Gelukkig is er het Barryisme. Dat staat voor geloven in oneindige mogelijkheden, hard werken en dat punten tegen Grol dubbel tellen. Dat was dan ook wat er gebeurde in de tweede helft. Met Grol aan de bal stond KSV als een ijzersterk collectief te verdedigen en werd iedere vorm van voetballen of wat daar maar ook op lijkt onmogelijk gemaakt om daarna op te bouwen richting snelle aanvallers. Na krap een uur spelen kreeg KSV 4 dan ook loon na werken nadat Stan Gunnewick diep werd gestuurd met een weergaloze steekbal waarmee Stan 1-op-1 kwam te staan met de doelman van Grol. Barry Ikink hield zijn adem in toen Stan zich na het omspelen van de doelman terugvond op een paar meter naast het doel en maar een paar meter van de achterlijn. Vanuit een schier onmogelijke hoek flikte Stan het echter om de bal alsnog binnen te werken. 1-0.
“Wat is dit godverdomme!? Die gasten staan zowat laatste! We gaan toch niet verliezen van die kutboeren!?” Bulderde de aanvoerder van Grol na de openingstreffer. Dit bleek in ieder geval niet de bedoeling getuige het offensief dat richting het doel van Luuk Molenveld werd ontketend. Grol zette flink druk en de snelle Stan Gunnewick die voor wat tegendruk zou kunnen zorgen zat op de bank tot frustratie van enkele spelers die liever hadden gezien dat Stan terug zou keren in het veld.
De nog halve A-junioren in het blauw schakelden een tandje bij om hun koppositie te handhaven. Zelfs de keeper van de Grolsen had er nog wel zin in en hij posteerde zich in de middencirkel alsof hij Manuel Neuer was. Dit bleek echter tevergeefs. Grol gaf alles wat het had maar verder dan een paar afstandschoten en in de kiem gesmoord voorzetten vanaf de zijkant kwam het niet. Jesse Gunnewick kwam echter nog wel tot scoren. Met een messcherpe steekbal werd Jesse op avontuur gestuurd. Meteen kwam hij al de Grolse keeper tegen die nog halverwege het veld stond. Deze werd omspeeld en wat volgde was een wedstrijdje sprinten tussen Jesse en de doelman. Deze werd met vlag en wimpel gewonnen door Jesse, die zijn solo voltooide door de bal over de lijn te dribbelen en daarmee de tweede overwinning op rij voor KSV 4 definitief maakte. “Misschien was het toch niet zo slim om met de minder goede opstelling te starten” merkte een van de Grolse spelersvrouwen op. Tijd om nog orde op zaken te stellen was er echter niet meer.
Met dit doelpunt in extremis was de wedstrijd gespeeld en kon deze zwaar bevochten overwinning gevierd worden met een ijskoud traytje ‘de klok’. “Van de week hadden we al een beetje een impressie gekregen van wat voor tegenstander we konden verwachten” sprak Jelle Spexgoor. “Heel weinig fysiek gecompenseerd met een hele grote mond. We hebben vandaag vanuit onze eigen krachten gespeeld. Met snoeihard werken kunnen we het iedere tegenstander heel moeilijk maken en ik denk dat we dat vandaag maar weer eens bewezen hebben. Deze gasten wil je pakken en dat deden we dan ook. Heerlijk! Proost!” Sprak de laatste man. Ook leider en beschermheilige van het Barryisme, Barry Ikink was duidelijk in zijn nopjes: “al bij aankomst op het sportpark voel je meteen dat je in Groenlo bent. Dan maakt de stand niet meer uit, dan wil je gewoon winnen. Ik merkte dat ik die mentaliteit goed kon overbrengen op mijn mannen vandaag. Er werd gestreden voor iedere meter en daar kom je heel ver mee. Zelfs de koploper hoeft dan ineens geen probleem meer te zijn” Op het wisselen van matchwinner Stan Gunnewick wou Barry niet meer ingaan: “De winnende coach heeft altijd gelijk”.
