Vanmorgen heeft KSV 4 haar status van reuzendoder weer eens waargemaakt. De wispelturige middenmoter in de 7e klasse reserve wist na overwinningen tegen hoogvliegers als Grol 14 en Varsseveld 8 deze keer AD’69 2 met 2-4 aan de zegekar te binden. Doelpunten aan Vragenderse zijde kwamen van Stan Gunnewick, Nick Volwater en Arjan van de Wolfshaar.
David tegen Goliath is al lang geen onbekend sprookje meer voor KSV 4. Je weet nooit hoe een koe een haas vangt en als Spakenburg in de Galgenwaard van FC Utrecht kan winnen dan kan KSV 4 ook een soortgelijk kunststukje klaarspelen op het veredelde jeugdinternaat dat ze in Aalten een sportpark noemen. “In Harreveld voel je je vrijer” klonk het bij het binnenlopen van de moderne accommodatie. Om tussen al deze moderne betonbouw toch wat inspiratie aan de mannen van KSV 4 mee te geven stak Barry van wal met een speech over Groen tegen Rood waarbij hij de landelijke politiek ook nog even betrok. Wat het punt van deze speech was is tot op de dag van vandaag onduidelijk. Vooral omdat AD’69 normaal gesproken in het groen speelt en bij deze gelegenheid in het oranje aantrad. Geen rood te bekennen dus…
Hoe dan ook. De woorden van Barry hadden wonderwel goed gedaan bij de mannen van het vierde. Het spel was namelijk verrassend sterk. Er viel aan het spel niet af te lezen dat het een wedstrijd tussen de nummer 1 en de nummer 8 van de competitie betrof en zeker niet dat die gasten in het groen-wit de underdog waren. KSV had namelijk het betere van het spel. In duels was KSV scherp en aan de bal oogde het rustig en bij vlagen verzorgd. Bij tijd en wijlen werd er dan ook heel aardig gecombineerd, zeker voorin met de tandem Gunnewick-Volwater die met hun snelheid veel gevaar stichtten uit diepballen. Zo kon linkspoot Nick Volwater na een half uur vanaf rechts voorzetten op Stan Gunnewick die in kwam lopen en met een fabelachtige snoekduik zijn eerste kopdoelpunt scoorde in zijn, toch al bijna 2 decennia durende, carrière als spits. 0-1.
KSV zat op rozen maar rustte nog niet op haar lauweren. Het bleef gretig en het begreep dat er hier nog een heel mooi hoofdstuk kon worden toegevoegd aan het Barryïstisch manifest alvorens de Grote Leider naar het tweede zou vertrekken om daar de Blijde Boodschap te verkondigen. Nick Volwater had nog wel oren naar een grote rol in dit hoofdstuk en met een mooie actie, vanaf links deze keer, rondde hij een strakke actie af met een hard schot tegen de touwen. 0-2.
Met deze klinkende voorsprong kon het vierde tevreden achter een bakkie thee zitten. Het had door dat het goed ging, maar dat de kurk nog zeker 45 minuten op de champagne moest blijven zitten en dat 0-2 een gevaarlijke stand is om te verdedigen. Een Anschlusstreffer is immers zo gemaakt.
Nick Volwater besloot dat zijn snelheid voorin beter tot z’n recht kwam als hij een kleine kilo lichter was en besloot in de rust nog even het toilet op te zoeken. Hier had hij echter dusdanig lang werk mee dat de tweede helft al in gang was gefloten alvorens Nick het veld op kwam draven. Ondanks Nick’s sanitaire stop, liet KSV 4 zich aanvankelijk niet van de wijs brengen. De bal ging rond, driehoekjes werden gemaakt en combinaties werden opgezet. Alleen bleek AD’69 niet voor niets koploper en afwerken bleek nog steeds een vak op zich. Er waren zeker kansen voor KSV, maar niets ging erin aan Vragenderse zijde. Wanneer je zelf de kansen niet afmaakt dan speelt er zoals altijd weer een eeuwenoude voetbalwet op: “Wanneer je ze zelf niet maakt, dan krijg je ze wel tegen”. En dat is dan ook precies wat er gebeurde. KSV verloor het momentum in de wedstrijd en langzaamaan werk AD’69 2 gevaarlijker, totdat de rappe rechtsbuiten van AD na een uur spelen (wellicht onnodig) binnen eigen zestienmetergebied werd neergemaaid door Mark Drieks. Penalty. Deze strafschop liet de, tot dan toe uitstekend keepende, Bram Ribbers kansloos. 1-2.
KSV was het duidelijk even kwijt. Waar eigenlijk een voorsprong verdedigd moest worden met geconcentreerd verdedigen en balvast positiespel, werd vaak paniekerig de lange bal gezocht en leek KSV 4 te bezwijken onder de druk van de koploper van de zevende klasse. Na 76 minuten spelen gebeurde dit ook. Een verre inworp werd handig doorgekopt en bij de tweede bal kon een oranjehemd van Aaltense zijde eenvoudig binnenkoppen. 2-2.
Deze gelijkmaker bleek echter precies de klap in het gezicht te zijn die reuzendoder KSV 4 nodig had. Waar AD’69 begon te geloven in een overwinning en vol gas druk zette, geloofde KSV weer in haar eigen kunnen en begon het weer haar eigen spel te spelen. Vanaf de aftrap ging de bal rond en zonder dat een Aaltense voet ook maar de bal had geraakt werd invaller Arjan van de Wolfshaar bereikt. Deze omspeelde met een weergaloze actie de halve Aaltense defensie alvorens hij Nick Volwater bediende die bij de tweede paal de bal voor het inpissen had. 2-3.
Dit bleek precies de nekslag te zijn die AD’69 de das om deed. KSV had het momentum terug en het spel oogde weer een stuk beter met meer rust aan de bal. AD’69 leek zich echter nog niet gewonnen te geven. Het spel werd wat harder van beide zijden. Waar de scheidsrechter eerst veel door liet gaan (“Heren, het is geen ballet, dit is voetbal”) zag hij zich toch genoodzaakt om in het laatste kwartier eerst een speler van AD’69 de gele kaart te tonen, om even later ook Nick Volwater voor tien minuten langs de kant te zetten met geel. Met 10 tegen 10 voetbalde KSV echter vrolijk door. Vanuit de counter was KSV al de hele ochtend gevaarlijk en dat liet het nog maar eens blijken toen Stan Gunnewick vanuit de defensie diep werd gestuurd en hij zijn partner in crime Arjan van de Wolfshaar bediende die ook nog even zijn doelpuntje mee mocht pikken. 2-4.
Het Aaltense verzet leek definitief gebroken. De score had ook nog hoger kunnen uitvallen. Arjan van de Wolfshaar had nog een goede kans om zijn tweede doelpunt van de dag te maken, ware het niet dat hij vanuit doorgebroken positie werd neergeschopt. De scheidsrechter trok hier de rode kaart voor, wat voor Joost Ottink nogsteeds een te lichte sanctie was. Wat er volgens Joost zou moeten gebeuren met deze actie is tot op heden onduidelijk.
Ook rechtsback Willem te Kronnie had nog een goede kans om zijn naam op het scorebord te krijgen. Vanuit de verdediging stormde hij naar voren en toen uiteindelijk een voorzet bij de tweede paal kwam bewees Willem maar weer eens waarom hij achterin staat en niet voorin. Voor open doel kon hij namelijk net niet zijn voet tegen de bal krijgen omdat de spreekwoordelijke knollen op waren na zijn 100 meter sprint.
Zo konden na 90 minuten uiteindelijk de Vragenderse handen de lucht in. Er was met 2-4 van de koploper gewonnen. Gastspeler Arjan van de Wolfhaar was erg tevreden met het resultaat: “Ondanks dat ik vanmorgen niet op mijn scherpst was en half 10 toch wel heel vroeg bleek na een avondje Hamalandhal ben ik erg onder de indruk van hoe het vierde speelde vanmorgen. Je zou je toch bijna tot het Barryïsme bekeren als je dat ziet. Ik schat de kansen dan ook gunstig in voor volgend weekend tegen FC Eibergen thuis”